Tuesday 7 April 2009

Περί Μακροοικονομίας ο Λόγος

Όλοι γνωρίζουν και εφαρμόζουν καθημερινά τις βασικές αρχές της μικροοικονομικής θεωρίας. "Ορθολογικός καταναλωτής", "μεγιστοποίηση του κέρδους", "κόστος ευκαιρίας", "οικονομίες κλίμακας" και λοιπά. Αυτά τα ξέρουμε, η Μικροοικονομία διδάσκεται σε σχολεία και πανεπιστήμια, τα εφαρμόζουμε σε κάθε τομέα της ζωής μας.

Όλοι σκεφτόμαστε τι πρέπει να κάνουμε για να μεγιστοποιήσουμε τη χρησιμότητά μας από το καθετί που κάνουμε, κανένας όμως δε σκέφτεται τις επιπτώσεις που θα είχε η κάθε απόφαση του αν την έπαιρνε ταυτόχρονα όλος ο κόσμος. Και η Μακροοικονομία, θυμίζω, επίσης διδάσκεται στα σχολεία και στα Πανεπιστήμια.

Τα παραδείγματα άπειρα. Αναφέρω λίγα ενδεικτικά, δηλώνοντας ένοχος για τα μισά από αυτά σε κάποια στιγμή της ζωής μου:

1. Πετάμε ένα σκουπίδι στο δρόμο. Κανένα πρόβλημα, ένα σκουπίδι δεν κάνει τόσο κακό. Αν όμως το έκαναν όλοι; Πώς θα ήταν οι δρόμοι τότε;

2. Μπαίνουμε στο μετρό χωρίς να πληρώσουμε εισιτήριο. Οι πιθανότητες να μας πιάσουν είναι ελάχιστες, και ένα ευρώ δε θα κάνει την Αττικό Μετρό να καταρρεύσει. Αν όμως όλος ο κόσμος αποφασίσει να σταματήσει να πληρώνει εισιτήριο; Ποιος θα χρηματοδοτήσει το μέσο που μας πηγαίνει γρήγορα, αξιόπιστα και με ασφάλεια στη δουλειά μας καθημερινά;

3. Αποσύρουμε όλες τις καταθέσεις που έχω στην τράπεζα. Τώρα με την οικονομική κρίση τα χρήματα μου είναι πιο ασφαλή μέσα στο στρώμα παρά στο χρηματοκιβώτιο της τράπεζας, και όταν με το καλό περάσει η κρίση τα καταθέτω ξανά. Τι θα γίνει όμως αν σκεφτούν όλοι έτσι; Πότε θα ξεπεράσουμε την κρίση αν αποσυρθεί όλη η ρευστότητα από την αγορά; Σωστά το σκεφτήκατε: ΠΟΤΕ.

4. Δηλώνουμε στην εφορία λιγότερα από τα πραγματικά μας έξοδα. Λέμε ότι το κράτος δε θα καταρρεύσει με δυο χιλιάδες ευρώ που θα γλιτώσουμε εμείς, ενώ για εμάς τα ίδια λεφτά αντιστοιχούν σε πολύ σεβαστό ποσοστό του ετησίου εισοδήματός μας. Αν το κάνει όμως όλος ο κόσμος (που στην προκειμένη περίπτωση το μεγαλύτερο μέρος το κάνει), το κράτος δεν έχει αρκετά λεφτά και χρειάζεται να θεσπίσει νέους φόρους που πάλι βαρύνουν εμάς, και αυτούς που φοροδιαφεύγουν και αυτούς που δε φοροδιαφεύγουν.

Θεωρώ ότι 5 δευτερόλεπτα παραπάνω αν αφιερώναμε σε κάθε απόφαση που παίρναμε για να τη δούμε και από τη μακροοικονομική οπτική γωνία θα μας βοηθούσε να κάνουμε τον κόσμο καλύτερο για όλους.

Γιατί η ίδια λογική ισχύει και εδώ:

5. Ένας άνθρωπος που σκέφτεται μακροοικονομικά δε θα αλλάξει τον κόσμο. Αν όλοι όμως σκέφτονταν έτσι και ενεργούσαν αποφεύγοντας ενέργειες που δε βλάπτουν μεν σε ατομικό επίπεδο, αποδεικνύονται όμως εξαιρετικά δυσμενείς αν τις ανάγουμε σε συλλογικό επίπεδο, τότε θα μπορούσαμε να κάνουμε τη διαφορά.

1 comment:

  1. Εξαιρετικη γραφη! Μπραβο :)

    ReplyDelete